Szkólka leśna

Ogrody w stylu włoskim mają swoje pochodzenie w renesansie tudzież powstały na przełomie XV natomiast XVI wieku w słonecznej Italii. W epoce renesansu narodziła się nowa idea humanistyczna, która w sposób istotny wpływała na wszystkie dziedziny życia oraz kultury. W tym czasie wzrosło zapał literaturą tudzież sztuką antyczną, zaś plus w szerokim zakresie światem przyrody. Jednym spośród przejawów humanizmu w kulturze odrodzenia było rozwijające się impresja piękna krajobrazu. Tak narodziły się ogrody w stylu włoskim zwane także ogrodami formalnymi. Podstawową zasadą ukształtowania kompozycyjnego ogrodu w stylu włoskim jest łączność z domem mieszkalnym tak, iżby elementy ogrodu zaś ich kompozycja tworzyły pospołu z budynkiem integralną całość. Ogród włoski jest zależny architekturze budynku mieszkalnego, który stanowi jego kierowniczy paragraf natomiast odgrywa rolę dominanty w całości założenia. Powiązanie domu z przestrzenią ogrodową podkreśla porządek elementów takich, kiedy otwarte galerie, podcienia tudzież loggie. Cechą charakterystyczną gwoli ogrodów w stylu włoskim jest dążność aż do geometryzacji przestrzeni, które wyraża się regularnym zarysem planu, tworzeniem płaszczyzn wyrównanych oraz podziałem przestrzeni ogrodowej na kwadratowe kwatery przedzielone drogami. W ukształtowaniu przestrzennym ogrodów w stylu włoskim najważniejszymi jednostkami są tzw. giardino secreto (ogrodzona powierzchnia przeznaczona do kameralnego wypoczynku), giardino de semplici (niewielkie ogrody przeznaczone głównie do oddzielnej uprawy ziół leczniczych a roślin przyprawowych), partery ogrodowe, labirynty, oraz w zakresie elementów rodzajowych: formy roślinne, szkółka leśna, fontanny, rzeźby ogrodowe zaś różnego rodzaju budowle.